Benim blogum, benim düşüncelerim, benim dünyam…

Yaklaşık bir ay oldu başımı trenin camına yaslayıp uyumayalı.  Uyurken çalınmasın diye montumu altıma koyup, sırt çantamın omuz askını bacağıma dolamayalı.

“Hem ağlarım hem giderim.” tarzı bir hayat benim şu sıralar yaşadığım da. Bir yanda sevinç, bir yanda geride bırakılanların hüznüyle bindim beni on bir ay boyunca evim olacak İtalyaya getirecek uçağa. O uçağa binerken elimde belgelerim, bir kaç kelime İtalyanca bilgim dışında bana burada yardım edecek hiç bir şey yoktu.

Erasmus öğrenci değişimi programıydı beni bu kadar uzun süre başka kültürlere mahkum kılan ya da beni on bir ay boyunca özgür kılan. İlk bir ay göz açıp kapayana kadar geçti Sienanın tarih kokan sokaklarında ve haftasonları çevre köylerde. Bir yandan İtalyanca kursumu alıyordum diğer yandan sokakta pratik yapıyor. Boş günümde trene atlayıp Pontedera, Poggibonsi, Empoli geziyordum.

Demir yollarının müdavimi oldum geldiğimden beri. İlk gün dışında şehirler arası otobüs kullanmadım İtalyada. Tren varken, o ninni gibi tıkırtılarla uyur, kontrolör tarafından bilet kontrolü için uyandırılırken otobüse ne gerek vardı ki. Ama dedim ya bir ay oldu trene binmeyeli.

Son bir aydır Bolzanoda geçiyor haftasonlarım. Öğrenci klubü toplantıları, Soprabolzanoya gidip kar görme merakı filan derken. Zaman geçiyor anlamadan.

Her haftasonu geldiğinde kendime bakıp “Bu hafta da mı burada kalıyorum?” diye soruyorum. Biraz tasarruf için yapıyorum bunu aslında. Kısa gezilerden kısıyorum ki tam on gün sonra başlayacak Kuzey Avrupa maceramız daha güzel olsun.

Özledim yollarda olmayı ve sekiz gün sonra bu hasret bitecek. Önce buradan Paviaya arkadaşımın evine gideceğim; ardından da bir ay boyunca -belki daha uzun- her gün girip ucuz bileti kontrol ederek aldığımız ucuz uçak biletleriyle Kuzey Avrupaya.

Gezmek bir alışkanlığa dönüşünce oturmak kötü hissettiriyor. Bu haftasonu Bolzano da oturarak geçen son haftasonum olacak umarım. Bundan sonra uzaklara gidemesem yakınları gezeceğim. Merano, Trento, Bressanone…

Yine uzak planlarım var aklımda. Oturma iznimi almışken, Avrupa da serbest dolaşımım varken. İspanya istiyorum Barcelona, Madrid, Valencia; Fransa Paris, Louvre Müzesi, Eiffel Kulesi, Cote D’azur; Doğu Avrupa. Ve hala İtalya içinde gezmem gereken yerler var. Roma, Torino, Perugia, Napoli, Palermo. Belki Maltaya giderim diyorum.

Kendime zaman yaratmam lazım. Biraz da para yaratsam iyi olur sağdan soldan kısarak. Gezmek artık damarlarımda gezen bir şey gibi. O olmayınca özlüyorum, istiyorum. Uzaklaşmalıyım buralardan biliyorum ve yine biliyorum ki her seferinde olduğu gibi dönerken sanki evime dönercesine bir huzur kaplayacak içimi. Yüzüme geniş bir gülümseme yerleşecek.

İstasyona adım attıktan sonra ilk işim Bei Jimmy’s e gidip, seyyah midemi doyurmak olacak bir ev sıcaklığındaki şehrimde. Daha sonra Könige gireceğim, “Ooo Can, nasilsın?” diyecek Yunan dostum Hari. Onun Türkçe konuşmasına inat ben İtalyanca cevaplayacağım. Gece biterken çantamı bir kez daha sırtıma vurup yurduma gireceğim. Ama önce Hariye kendi dilinde “İyi geceler.” diyeceğim.

2 ya da 3 Ocakta tekrarlanacak bunlar ve bundan sonra umarım bitmeyecek bu seyyahın yolculukları. Yarın Bolzanoda geçecek son haftasonuma hazır olacağım, haftasonu yapacağım son toplantı olacak yarın ki. Pazar günü mü? O gün vizeye çalışacağım. Gezginlik kadar derslere de önem vermeliyim.

undan sonra umarım bitmeyecek bu seyyahın yolculukları. Yarın Bolzanoda geçecek son haftasonuma hazır olacağım, haftasonu yapacağım son toplantı olacak yarın ki. Pazar günü mü? O gün vizeye çalışacağım. Gezginlik kadar derslere de önem vermeliyim.

Biterken : Manga – Yalan (PowerTürk Rock Web Radyosu)

Kimi zaman bir yazılımı kullanırken, kimi zaman bir oyunun ortasında, kimi zaman küçücük bir flash oyunda; bilgisayarı düşündürebilenler beni şaşırtıyor.

Bilgisayarın kendi kendine karar verebilmesini sağlamak, yapay zeka denen olguyu ortaya koymak, bilgisayarı düşünmeye itmek işte bu benim hayran olduğun ve yapmak istediğim şey.

Üstelik bunu bir de seviye seviye yapıyorlar oyunlarda kolay, orta, zor diye gittikçe daha iyi düşünüyor. Ne yapacağını senden önce biliyor sanki.

Bir çırpıda bütün olasılıkları hesaplayıp en iyisini seçmekte yatıyor iş çoğu zaman ama o olasılıkları o kadar hızlı hesaplatmak bir yetenek olsa gerek. Kendimi her zaman vasatın üzerinde bir kod yazarı ve iyi bir algoritma yazarı olarak gördüm. Ama konu yapay zekaya denk geldiğinde kilitleniyorum. Ya çok iyi bir şey istiyorum ondan yapamıyorum ya da gerçekten yapay zekaya dair bir problemim var.

Her ne olursa olsun ben ileride bir oyun programcısı ve daha da ötesinde bir oyun stüdyosu yöneticisi olmak istediğim için yapay zekayı anlamalı, çözmeliyim. Bilgisayarı düşündürebilmeliyim. Bilgisayarımı düşünmeye ikna etmeliyim.

Hadi Johanna bu gece beraber düşünüyoruz.

Biterken : Yüksek Sadakat -Belki Üstümüzden Bir Kuş Geçer